ασκητικόν
οπλισμένος με την αλαζονεία της ψευδαίσθησης ελέγχου, της περηφάνιας για το [τάχα] ανώτερο μυαλό του (σε μια άνιση μέτρηση απέναντι σε ένα ασθενές σώμα), και πεπεισμένος ότι μπορεί να ανταπεξέλθει στην ταυτόχρονη ενασχόληση με πολλαπλές, διαφορετικές, αυστηρά νοητικές διεργασίες χωρίς ανάσα, χωρίς καθαρότητα, χωρίς να ξαποσταίνει, το μόνο που καταφέρνει ...